Cafe Alavastron
Αθήνα Παρασκευή 18.04.08
Αθήνα Παρασκευή 18.04.08
ο Σωκράτης Ξένος --> ο συνθέτης Κώστας Μπραβάκης --> ο ηθοποιός Αντώνης Μομπαϊτζής
στις εμβόλιμες στιγμές της απαγγελίας του ποιήματος:
"Μικρό Ροδάκινο"
Μικρό ροδάκινο στόχε υψηλέ
με τόσα πρόθυμα κλαδιά
πόσο το μέτωπό σου ζήλεψε χώματα
Πού είναι οι αστραπές τα ποτάμια οι γειώσεις του ήλιου
ραγδαίες βροχές και διψάς
μα κανένα θολό νερό δε θα σου πει την αλήθεια
Έλα
θα σου δείξω και στων δρόμων τα σώματα
τάφρους της μνήμης σε στιγμή κόκκινου πανικού
αρκετά είναι να σκούξει η καρδιά της πρώτης ηλικίας
μόνο μην πεις πως παιδεύτηκα στην άγνοια λύση
με σαράντα οφθαλμούς στριφογυρνώ σ' ένα σεντόνι
ως μη ελεγχόμενο επεισόδιο
κι αφού κράτάει κάτι απίκραντο του αγγέλου το βλέμμα
με την αγάπη λειτουργώ το αδιέξοδο
δε βρίσκω άλλο εξέχον κερί
Σωκράτης Ξένος
(ΣΗΜΥΔΕΣ σελ. 89)
"Μικρό Ροδάκινο"
Μικρό ροδάκινο στόχε υψηλέ
με τόσα πρόθυμα κλαδιά
πόσο το μέτωπό σου ζήλεψε χώματα
Πού είναι οι αστραπές τα ποτάμια οι γειώσεις του ήλιου
ραγδαίες βροχές και διψάς
μα κανένα θολό νερό δε θα σου πει την αλήθεια
Έλα
θα σου δείξω και στων δρόμων τα σώματα
τάφρους της μνήμης σε στιγμή κόκκινου πανικού
αρκετά είναι να σκούξει η καρδιά της πρώτης ηλικίας
μόνο μην πεις πως παιδεύτηκα στην άγνοια λύση
με σαράντα οφθαλμούς στριφογυρνώ σ' ένα σεντόνι
ως μη ελεγχόμενο επεισόδιο
κι αφού κράτάει κάτι απίκραντο του αγγέλου το βλέμμα
με την αγάπη λειτουργώ το αδιέξοδο
δε βρίσκω άλλο εξέχον κερί
Σωκράτης Ξένος
(ΣΗΜΥΔΕΣ σελ. 89)
Dankbar für alles

3 σχόλια:
"Αστυδάμαντος νύχτες θαύματος
ήρθες από τον ουρανό φορεματάκι γαλανό
Αστυδάμαντος πήγα άμαθος
Μας κυνηγούσε το φεγγάρι
τώρα ποιά νύχτα σ έχει πάρει;"
ΣΑΝ ΝΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΓΗΣΑΜΕ ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΡΧΙΣΑΜΕ
**********************
ΗΤΑΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
*******************
(ΓΙΑ Κ.ΜΠΡΑΒΑΚΗ:_ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΗΤΑΝ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΕΡΙ ΕΥΑΣ-Θα εξηγήσω κάποια στιγμή- )
*****************************
ΗΤΑΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ!!!!!!!!
Ράγισε κάπου το μάρμαρο
απ' το βλέμμα σου
το άκουσες;
Κάτω από εκεί που απόθεσα τα τριαντάφυλλα
στοιχηματίζω βρίσκεται
μια σχολική ώρα της Ασημίνας
ένα κοφτό του Έκτορα βήμα
μια χορδή λιωμένη του Κώστα
και μια λέξη που πάντα θα ψάχνεις
φίλε
τώρα, Γιάννη ξέρω πού τουλάχιστον το σώμα
τώρα ξέρω δυτικά
όπου κοιτάει φωτογραφία
μικροφωνίζει ο καιρός
κι εγώ που πάντα ήθελα
το πάνω απ` τη συγκίνηση
εντελώς αερόστατο ως το βάθος του μάρμαρου
Οι στιγμές της επίσκεψης στην κατοικία της αγάπης
βαραίνουν αναδρομικά
Σ` ευχαριστώ φίλε
Δημοσίευση σχολίου
...